TAM 47 YIL ÖNCE BİZİ EĞİTEN ÖĞRETMENİMİZLE GÖRÜŞTÜK

 GÖRDÜĞÜ **İNSAN** KARDEŞİNI SEVMEYEN

GÖRMEDİĞİ ALLAHI SEVEMEZ

(İncilden alıntı) 

Bütün dinler ortak bir paydada buluşuyor, birleşiyor.. Adı SEVGİ. 

(Hani çok tevafukta oldu bu yazi tamda Sevgililer Gününe denk geldi. Özellikle Eşler birbirleriyle paylaşsın lütfen) 

Sevgi, çok şumullu (geniş) bir kavramdır. Içinde barındırmayacağı canlı veye cansız hiç bir varlık yoktur. 

İnsan, insanada; taşa, toğrağa, ağaca, kuşa her türlü varlığa sevgi hissi ile mücehhez (donanımlı) dir. 

Efendimiz sevgiyi ölmüş bir köpeğin yada kedinin sırma dişlerinde bile yakalmış, o kötü kokulu cesetde de sevgi bulabilmiştir. 

Bilirsiniz; kin adavet, isyan ve nisyan duyguları ömür törpüsüdür. 

Ama sevmek, kırlarda cıvıl cıvıl açan kar çiçekleri gibidir. İnsanın gönlünüde ferahlatır, gözünü de. 

Sevgililer gününü bir güne sıkıştıranlara yürekleri sınırsızlar itiraz ederler. Sevgililer günü bir gün değil her gündür. 

Biz müslümanlar ise sevgililer gününü günde bir sefere sıkıştırılmasına da razı olmamış bir günde 5 sefer yapmışız sevgililer gününü. Muhteşem olanda budur. 

Insan-sı sevgiler zaman içinde İlahi sevgiye, oradanda uhuvvete dönüştürülmelidir. 

Sevgi, hep insansı kalırsa işte böyle bir güne sıkıştırılan ticari ve insan-ı ihtiyaçları gideren bir aracı gibi kalır, öteye geçemez. Öteye yani İlahi sevgiye tebdil etme kapısı aralanmadıkça bu insansı sevgi özellikle eşler arasındaki huzursuzluklara ve anlaşmazlıklara paratöner olmuyor, o ilişkiyi koruyamıyor. 

Onun için hayatlarımızdaki her türlü (iyilikler-kötülükler) engellerin aşılması ancak İlahi sevgi ve uhuvvetle salah bulunur. 

Hangi yöne dönersek dönelim, hangi yöntemi kullanırsak kullanalım, hangi çıkmazımıza çare ararsak arayalım bütün kapılar uhuvvet kapısında toplanıvermiştir. Hoşgörü ve yürekte ılık merhamet kabarcıkları, sabır ve tahammül bu kapıdadır. 

Biz sevdiklerimize....Seni Allah rızası için; Peygamber muhabbeti için seviyorum demedikçe işte böyle sevgililer günü kapitalizminin uşağı olur. Arkadaşım karısına ne hediye almış, ben karıma ne hediye almışım yarışına dönüşür, sevgi maddi bedelin büyüklüğü ile ölçülür olur. Biz imkanlarmızı zorlayıp hediyeyi pahallaştırmanın yollarını zorlarken kapitalizim ise elinde kadehi ile viskini keyifle yudumlayıverir.