DUA'NIN GÜCÜNE YAŞAYARAK ŞAHİD OLDUM.

DUA'NIN GÜCÜNE YAŞAYARAK ŞAHİD OLDUM.

........Fe Sübhanallah.......! Allahu Ekber....!

Öğle namazından önce Kuran okumaya karar verip, başladım okumaya. Ama, şeytan bu ya! İğva verecek illâ ki. Hem Kuran okuyorum, hemde zihnimde de geçmişteki yaşanmışlaklarımdan olup, kalbimi sızlatan ilgisiz bir olay canlanıp duruyor. Eminim ki Kuran okumasam bu zihnimde canlanan alakasız olayı hatırlayamazdım bile. Bu durumumdan çok rahatsız oldum. Neredeyse okumaktan vaz geçecektim. Dudaklarımdan dökülen Allah kelâmı ile, zihnimde canlanmasına bir türlü mani olamadığım bu alakasız olayın yakamı bırakmaması çok rahatsız edici oldu. Bir hayli cebelleştim bu tezat ahvâlimle. Çok dara kaldım. 

Hani derler ya! beynine komut gönder. Ne yaptıysam kurtulamadım bu istemediğim durumumdan. 

Kuran-ı Kerimi okumayı durdurdum, gözlerimi kapadım. Çok ama çok samimiyetle bu hal'den helas olmayı Rabbimden niyaz ettim. 

Estağfurullah.. Estağfurullah.. Estağfurullah.. Bunu nasıl bir hissiyatla ikrâr etmişim ki.....! 

Yemin olsun, daha gözlerimi açmadan zihnimin pir u pâk olduğuna nefesim kesilircesine şahid oldum. 

Fe Sübhanallah... Fe Sübhanallah....! Allahû Ekber..!

İçim titredi, nasıl etkilendim, nasıl heyecanlandım. Yemin ediyorum, belki bir iki dakika önce zihnimden söküp atmak için mücadele ettiğim o hayâli olay, hakikaten silinmişti.. Bütün cesaretimi toplayıp bu seferde tam tersini yapıp zihnimi zorladım o hayâli düşünceyi zihnimde canlandırmayı.....!! 

Rabbimi şahid ediyorum ki...."BAŞARA-MADIM" 

Daha iki, yada üç dakika önce zihnimdeydi ama!

De ki: “Duanız olmazsa Rabbim size ne diye değer versin ki? Ama siz, ey inkârcılar! Size bildirdiklerimi yalan saydınız, artık bu günahtan yakanızı kurtaramayacaksınız. ” Furkan-77.Ayet