RÜYAMDA BİLE ÜŞÜYORUM

 RÜYAMDA BİLE ÜŞÜYORUM

Bu söz, Tibetli bir kız çocuğuna ait. Bir belgesel seyretmiştim. Babasıyla hayvanlarını satmaya götüren bir kız çocuğu, yol güzehâhındaki dağlarda yatmak zorunda olduklarından dolayı çok üşüdüğünü bu şekilde ifade etmişti. "Rüyamda bile üşüyorum" 

Düşündüm de,insanoğlu sadece soğuk havada mı üşür?

Malesef soğuk havada sadece bedenimiz üşüyormuş.

Asıl zor olanı "Ruhumuzun üşümesi" 

O kız çocuğunun, tibetin dağlarındaki yolculuğu bittiğinde ısınıp üşümesi son bulacak.

Ya Ruhu üşüyenler ne zaman ısınacaklar?

Sanırım tabiat şartlarının merhametsizliği, insanoğlunun merhametsizliği yanında ana şefkâti gibi  kalıyor.

İnsan ne zalim bir mahlukmuş meğerse.

İnsan aptal olur zalimleşir, cahil olur yine zalimleşir. Kandırılır, inandırılır, menfeatlendirilir, korkutulur yine zalimleşir. Ulvi duyguları çoşturulur yine zalimleşir.

Peki bu kadar zalimlik hangi değer uğrana ola ki....?

Zalimin emeli...Para, pul, makam, şöhret ve alkış.

Gafilin derdi......Vatan, Millet ve Sakarya

Mazlumun imtihanı ise...Ruhunun üşümesi.

O nasıl bir üşüme, ah bir bilene sorsalar hele.

Yaşamayan bilemediği için zaten zalim oluyor.

Zalim......: Yaşatan

Mazlum..: Yaşayan oluyor

Bekle be dostum, inan ki az kaldı.

Zalimin de, mazlumun da akîbeti ölüm.

Asıl mesele ölmek değil ki...!!!... Nasıl ölmek...???

Son nefesini zalim olarak mı, Mazlum olarak mı vermek? Bu hikayede böyle bitecek inşallah.