BABALAR NİYE HEP YÜREKLERİNDEN AĞLAR..?

 BABALAR NİYE HEP YÜREKLERİNDEN AĞLAR..?

"Unutmayın ki hepimizin bir babası var"

Bu sözlerim; genç analar, babalar ve evlatları için ola.

Ben gibi posası çıkmış dedelere, ninenelere uğur ola.

Babalar, ahh taş kalpli babalar...!

Analar yaşarken sevilir.... Babalar öldükten sonra.

Doğrusu da bu mudur acaba..? Kimbilir belki de...!

Evlat, hem yumuşacık toprağa, hemde kayalarla mıhlanmış dik dağalara muhtaçtır.

Yumuşak toprakta tomurcuklanıp büyürken, sert kayalara da çarpa çarpa tavlanıp kıvama gelir.

Zor gününde, toprağın bağrına, kayalarla mıhlanmış dağın da sırtına yaslar sırtını.

Can-ı sevenle, Can-ı acıtan varlıklar ayırt edilebilsin diye; Rabbim, her varlığı zıddı ile yaratmış. 

Güzelin zıddı çirkin; iyinin zıddı kötü; fakirin zıddı zengin; cimrinin zıddı cömert; Cennetin zıddı Cehennem gibi. 

İşte bu zıdlıklara nedense hep kurban gitmiştir baba. 

Çok azda olsa, sanki evladın nazarında ana dostu; baba düşmanı oluvermiştir bazen haklı, bazende haksız yere.

Yüz yıllardır, babalar bu kem talihlerinin altında ezilivermişler. 

Sonrasında da baba demiş ki:

~Yine her zaman olduğu gibi ben yüreğimden ağlayım, sevilmemi de öldükten sonra-ma bırakayım.

Onun için de analar gözlerinden, babalar yüreklerinden ağlarlar.

Ama başarabilen bazı babalar da; sadece günahları için yüreklerindeki ağlamalarını, göz yaşlarına kavaşturuverirler de; onlarla birlikte;  yer yüzünde kurtlar, kuşlar ve ağaçlar; gök yüzünde melekler ve felekler (yıldızlar) de ağlarlar ha ağlarlar.

Günahı için ağlayan gözlere ateş haram edildi ya..!

Böyle babalar var ya! hem ne de bahtlı babalar...!

Zemine sağlam çivilenmiş dağın böğründeki toprak kendini bıraktığında heyelan, dağın böğründeki kar kendini bıraktığında çığ oluyor da ne zararlar ne ayrılıklar sol yanımızı alıp götürüyor. Ya hele birde dağ'ın kendisi o sağlam zeminden kopuverip salsa bütün bütün kendini, kim bilir nelerimizi top yekün alıverip, bizi hem yetim hemde öksüz bırakacak.

Ama dağ ve böğründeki toprağı birbirine kenetleyecek olan; ellerimizle filizlendirip yeşerttiğimiz ağaçlarımız olacak. Hep birlikte vakt-i ömrün hitamına kadar

Heyelan olmadan, çığ olmadan yaşayacakta yaşayacak.

Demem o ki...Dağ, Toprak ve Ağaç birlikte olunca oluyor. Olmayınca kıyametler kopuyor.

Filizlendirip yeşerttiğiniz ağaçların neş'e ve sevgiyle işte şimdi haykırıyor...Hele kulak verde bi dinle....!

Seni çok seviyorum Anam ve babam demekte.....!

Dünyanın cenneti işte budur dostlar.

Sımsıkı tutunun ha! Bu cennetten sakın kovulmayın.