BU GÜN, NEFSİNİ BEĞENMEYEN BİR AKRABAMI ÇOK TEBRİK ETTİM.

BU GÜN, NEFSİNİ BEĞENMEYEN BİR AKRABAMI ÇOK TEBRİK ETTİM.

Ağabeyimin, 50'li yaşlarında, matematik öğretmeni bir oğlu var, mesleği ile ilgili bir problemi çok rahatlıkla çözdü diye tebrik ettim. 

O da, nefsini kabartan bu iltifatıma çok mutlu olduğum bir cevap gönderdi.  

İyilikler Rabbimden, kötülükler ise kâfir nefsimden meâlinde bir karşılık verdi.

Hani şu ben var ya ben..... Şu okuduğunuz yazıyı gönderen ben... İtiraf ediyorum, ve vallahide yemin ediyorum ki...

Sakin zamanlarımda beni gören herhal halim salim bir müslüman zanneder.

Ama birde, HafizanAllah edebsizliğimin tutuştuğu bir an'ımı görse aynı kişi; şerrimden Allaha sığınır. Yemin edirim ki bu böyle. Bazan nefsimin oyuncağı olmaktan tiksiniyorum.

Hani bir darb-ı mesel vardır ya...İnsanların kalitelisi; uzun yolculuklarda, ticari ortaklıklarda, birde zor günlerde ayân beyan ortaya çıkar.

Kurban olurum efendimize, nefisle mücadelemizi "Büyük Cihad" olarak beyan buyurmuş.

Ne müthiş bir hakikattir bu.

Sürekli gittiğim mahalle camisinin imamı vesilesiyle zaman içinde yanlış yada eksik teleffuz ettiğim üç-beş ayet  veya duaların eksiklikliklerini fark ederek revize ettim.  

Rabbim razı olsun.

Lakin aynı hocanın bir sohbetinde anlattığı bir vak'anın farklı bildiğim şeklini söyleyerek doğrusu hangisi diye sordum, nefsi nasıl ciyaklamaya başladı ki...Anlattığında yanlış yokmuşta, bunun neresi yanlışmamışta, neresi anlaşılmamışta.... Ben mantıklı ısrarlarıma devamdan vaz geçmediğim için bu seferde,

Kendi anlattığı doğrusuna da,benim anlattığıma da bunların tamamı rivayet deyiverdi. Bende dedim ki..O zaman böyle aslı rivayete dayanan olayları anlatırken kesin hükümlü anlatmamak lazım. Sonunda Allah-u âlem demek  lazım dedim. 

Anlatmak istediğim şu ki...Nefislerimize zull gelecek nokta kadar dahi olsa bir eleştriyi absorbe; yani içimizde eritip yok edemiyoruz.

Halbu ki..İmamdan şunu beklerdim.

~Haklısın kardeşim, hükmü ayet, hadis kaynaklı olmayan bu tür vak-aların sonunu Allah-u âlem  hakikatiyle tamamlamak en doğrusu olacaktır. Sanada teşekkür ederim demeliydi.

Nefis işte...Nokta itirazı, eleştiriyi ayyuka çıkarttırıyor gerektiğinde sahibine.

İmam-ı âzam Ebu Hanife, talebesi ebu Yusufla bir konuda farklı düşünmüşler. Çok münazara etmiş, çok tartışmışlar. Birisi hoca, diğeri talebe.

İmam Hanife, gün boyunca bu meseleyi düşünüp durmuş, kitap karıştırmış, akıl yormuş ve nihayet gecenin orta yerinde koşarak talebesinin evine kadar gitmiş ve Ya ebu Yusuf falan konuda ki senün görüşün doğruymuş, ben ise yanlış olanmışım. İşte gerçek delikanlılık, gerçek yiğitlik bu....!!!! Gerisi fasa fiso.

Bütün bunları kendi nefislerimizde ölçelim, biçelim, etrafımızda vuk-u bulan olaylarla kıyaslayalım. 

Sonu cinayetlerle biten kıvılcımların başlama sebeplerini tefekkür edelim. Hep Nefisss..Nefiss..

~Trafikte bir hata yaptım, suç benimdi. Düz yola çıktığımızda yanaştım o araca, özür dilerim hata benimdi dedim. Balon patlar gibi adam söndü, sakinleşiverdi. Herkes yoluna devam etti, gitti.

~Trafikte bir hata yaptım, suç ortadaydı; tartıştım, aracın içindeki yaşlı bir hanım seslendi;  oğlum var git işine, ikinizde havale edin Rabbibize. Ayrıldım, sakinleştim, aff buyurun köpekler gibi pişman oldum. 

Ya haksız olan bendimseee...!

Trafikte bana bir hak ihlali yapıldı, indim baktım. Adam hoyratça söylenip durmakta. Ona dedim. Biliyorum ki sende eminsin ki bu kabahat senin.

Seni vicdanınla cezalandırarak burayı terk ediyorum dedim ayrıldım. Tam iki gün sonra kapının zili çaldı o adam karşımda. Bana öyle bir sarıldı ki ancak anam bu kadar şefkâtle sarılırdı diye düşündürttü. 

Şimdi çok iyi dost olduk.

SABIR, ÇOK ACIDIR AMMMAA ŞERBETİ BALDA DAHİ YOKTUR.......

Gardaş, vallahi öyle sandığımız kadar da çok zor değil..Bak itimat et..Bak Vallah...!! 

"Özür delerim, hatalı olan benim"

Hepsi bu...!!!!

Böyle efendilik yaptığımda hanımın bana daha çoşkulu bir sevgiyle baktığını fark ettim.

Allahımız işte böyle güzel yaratmış ki, güzellikler içinde yaşayalım.

"Özür delerim, hatalı olan benim"