Köprüköy-1967
Canım, hatta Canımdan da Aziz Cemal Ağabeyim ile.
Ona aşıktım adetâ. çok severdim. Dehşet derecesinde çok severdim. Aile de onu sevmeyen yoktu ki zaten.
Bazen ona olan hasretim öyle çok canımı acıtırdı ki; Rabbim aff etsin ölmeyi bile çok arzulardım. Sırf ona
kavuşayım, birlikte olayım diye. Şimdilerde bu ölmeyi istememi yanlış buluyorum ama o zamanlar öyle düşünüyordum.
Ondan ayrılışımız çok hüzünlü, çok can yakıcı olmuştu da belkide bu hüzünlü aşırılığım bu yüzdendi.
Hasat sonrası buğdaylar yıkanmış evin dışında sergiler üzerine serilmiş kurutuluyorlar. O gece buğdayların yanında yatacak Cemal abim.
Ona yatak hazırlanıyor.Bende nasıl ağlıyorum ki bende yatacağım onunla dışarıda diye.
Çok bir meceralı geliyor olmalı ki acaip heyecanlanıyorum.
Neyse ki ben kazandım ve dediğim oldu. Gittik cemal abimle yatmaya.
Tek kişilik yatağa ikimiz pek sığacak gibi değiliz.
Eee kıyar mı bana . Haydi dedi sırayla nöbetleşe yatalım ki birimiz sürekli bekçilik yapmış olalım.
Yoksa buğdayları ya çalarlar yada hayvanlar falan gelir hep içerler gibi bir şeyler söyledi ve ekledi ilk nöbet benim olsun.
Sen şimdi uyu, ben seni gece kaldırırım sen nöbet tutarsın sonrada ben uyurum.
Tamam dedim. Vay aman da aman..!! erkek olmuşumda gecenin yarısında
kaldırılacağım ve ben nöbeti devr alacağım.
Bu ne taltif, bu ne asâlet be...!
Ama birde uyandım ki etrafımdan köyün nahırı (Hayvanların toplu halde açık alanda/merada,kırda, bayırda otlatılması için güdülmesi anlamında kullanılır nahır kelimesi) yatağımın etrafından homurdana homurdana geçiyorlar.
Şuurumu toparlayıp hemen gece nöbet olayını hatırlayıp Cemal abime doğru koştum. Başladım ağlamaya hani yaa bende nöbet tutacaktım gibilerinden sızlanıp durdum. Ama mümkün mü o yaşlarda benim o işi yapmam.
Heves bu ya işte.
Zaten Abim nasıl kıyardı ki bana..!!!
Ahh yüreğim ahh. acılar içindesin. Aradan elli yıl geçmiş olsada.
Allah-u Âlem bu sevgi, bu özlem bende küllenmiş-tükenmiş olsaydı kendimi vefasız hatta hain ilan ederdim.
Seni sevmek civanım,canım ağabeyim bu kardeşini hep yüceltti.
Yüceltecek ebediyette bile inşaAllah.
Canım, hatta Canımdan da Aziz Cemal Ağabeyim ile.
Ona aşıktım adetâ. çok severdim. Dehşet derecesinde çok severdim. Aile de onu sevmeyen yoktu ki zaten.
Bazen ona olan hasretim öyle çok canımı acıtırdı ki; Rabbim aff etsin ölmeyi bile çok arzulardım. Sırf ona
kavuşayım, birlikte olayım diye. Şimdilerde bu ölmeyi istememi yanlış buluyorum ama o zamanlar öyle düşünüyordum.
Ondan ayrılışımız çok hüzünlü, çok can yakıcı olmuştu da belkide bu hüzünlü aşırılığım bu yüzdendi.
Hasat sonrası buğdaylar yıkanmış evin dışında sergiler üzerine serilmiş kurutuluyorlar. O gece buğdayların yanında yatacak Cemal abim.
Ona yatak hazırlanıyor.Bende nasıl ağlıyorum ki bende yatacağım onunla dışarıda diye.
Çok bir meceralı geliyor olmalı ki acaip heyecanlanıyorum.
Neyse ki ben kazandım ve dediğim oldu. Gittik cemal abimle yatmaya.
Tek kişilik yatağa ikimiz pek sığacak gibi değiliz.
Eee kıyar mı bana . Haydi dedi sırayla nöbetleşe yatalım ki birimiz sürekli bekçilik yapmış olalım.
Yoksa buğdayları ya çalarlar yada hayvanlar falan gelir hep içerler gibi bir şeyler söyledi ve ekledi ilk nöbet benim olsun.
Sen şimdi uyu, ben seni gece kaldırırım sen nöbet tutarsın sonrada ben uyurum.
Tamam dedim. Vay aman da aman..!! erkek olmuşumda gecenin yarısında
kaldırılacağım ve ben nöbeti devr alacağım.
Bu ne taltif, bu ne asâlet be...!
Ama birde uyandım ki etrafımdan köyün nahırı (Hayvanların toplu halde açık alanda/merada,kırda, bayırda otlatılması için güdülmesi anlamında kullanılır nahır kelimesi) yatağımın etrafından homurdana homurdana geçiyorlar.
Şuurumu toparlayıp hemen gece nöbet olayını hatırlayıp Cemal abime doğru koştum. Başladım ağlamaya hani yaa bende nöbet tutacaktım gibilerinden sızlanıp durdum. Ama mümkün mü o yaşlarda benim o işi yapmam.
Heves bu ya işte.
Zaten Abim nasıl kıyardı ki bana..!!!
Ahh yüreğim ahh. acılar içindesin. Aradan elli yıl geçmiş olsada.
Allah-u Âlem bu sevgi, bu özlem bende küllenmiş-tükenmiş olsaydı kendimi vefasız hatta hain ilan ederdim.
Seni sevmek civanım,canım ağabeyim bu kardeşini hep yüceltti.
Yüceltecek ebediyette bile inşaAllah.
Yorumlar
Yorum Gönder