AİLENİZİN YANINDA ÇOCUKLARINIZ İÇİN KUZU OLUN HİÇ KİMSEYLE TARTIŞMAYIN.
Hele ki erkek evlatlarınızın yanında onlara ömürlerince unutamayacakları travmalar yaşatmayın sevgili babalar...!
Bir kaç hafta önce TV de seyrettim.Yol verme tartışması kavgaya dönüştü. 2 erkek evladının yanında genç bir babayı 3 kişi çok ciddi dövdüler.
Çok üzücü bir manzaraydı. Ama olan o iki erkek evlada oldu. Çok kahredici travma çivi gibi işlendi belleklerine.
O çocuklar büyüdükçe zaman zaman babam niye dayak yedi, güçlü olamadı diye babalarına içten içten kızacaklar, zaman zamanda babalarını darp eden o boy postaki erkekleri gördükçe onlara kin ve şiddet nazarları ile bakacaklar. İntikam alma hırsı benliklerini sarıp kavuracak.
Yani bu olay onların uzun yıllar kâbusları olacak.
Bu tatsız olayı seyrederken buna çok benzer bir olayı bende 2 oğlumla bir birlikte iken, galiba 25 yıl önce yaşadım.
Çocuklar, 8-10 lu yaşlardaydılar.
Bizim olayın detayını anlatmadan özetle vurgulayıp, asıl vermek isteyeceğim mesaj bölümüne geçeyim.
Bizde araçla bir köprü altından geçerken yol verme yüzünden yaşadık bu tatsız olayı.
Ben köprünün neredeyse 4/3 lük mesafesini bitirmiş köprüden çıkmak üzereyken karşı yönden köprüye daha yeni girmiş bir araca geldiğim yola tekrar geri geri çıkarak yol vermek zorunda bırakılmıştım.
Işıklı ortama çıktıktan sonra karşılıklı zıdlaşmalar başladı. Onlar tahminen 25 yaşlarında 5 gençtiler.
İş uzayacakken içlerinden yanıma kadar gelen birisi; bak yanında çocukların var der demez döndüm çocuklarıma baktım ki cidden çok korkmuş, çok tedirgin olmuşlardı.
Hemen sesimi alçaltıp geri adım attım. Karşımdakinin tehditlerine suskun kalmaya başladım derken diğer araçlardan inip yanımıza gelenlerde araya girerek olayı sonlandırmış olduk.
Ne demek istediğim anlaşıldı sanırım.
Bak çocukların yanında diyip bana bunu düşündüren o genç; aslında çok ama çok büyük bir iyilik yapmış oldu. O hiddeti az biraz daha sürdürseydik kavga şiddete dönüşecekti ve beni o 5 genç evire çevire çok kötü döveceklerdi.
Bu kesin olacaktı.
Gerçi benim pısırıklaşıp, korkak davranmış olmamdan ötürü; benim küçük delikanlılarımın onurlarını kırıp, babalarını kendilerinin nezdinde korkak baba kategorisine soktu ama...! Olsun...!
Bunu iyi ki göze alıp öyle yapmışım.
(bilmiyorum ki acaba bende var olan sevmediğim bir huyumdur nedir..? Haşa büyük iddiam olmasın ama; öldürüleceğimi bilsem, doğru bildiğimi, hakkımı gücümün son noktasına kadar savunur, savaşırım. Bundan dolayı hayatımda çok olaylar yaşamışımdır.)
Ama ondan daha muhkem bildiğim ve her aklıma geldikçe Rabbime hamd ettiğim o tansiyonu düşürecek geri adım atışımdaki nefsime hakim olma duygumu iradi olarak gerçekleştirmiş olmamdır.
Eğer ben geri adım atmayıp devam ettirseydim bu tartışmayı, evlatlarımın zihinlerine hayatları süresince unutamayacakları daha çok kötü bir manzarayı, travmayı işletmiş olacaktım.
Düşünsenize...! Gözlerinin önlerinde başı gözü kırılmış bir baba...!
Rabbimin bir ikramı oldu benim böyle bir travmayı çocuklarıma yaşatmamam.
Yoksa benim mel'un ve kafir nefsimin elinde evrilip çevrilmeye devam etseydim kim bilir ne rüsvaylıklar yaşatacaktım o masum yavrulara.
Demem o ki çok dikkat etmeli genç babalar.
Aman gardaşlarım, beladan uzak durun..!
Rabbimin Tevfik ve İnayeti üzerinize ve üzerlerimize olsun inşallah.
Selat ve Selam Rasul-u Zişan Efendimize.
Allahahümme salli ala seyyidina Muhammedin ve ala ali seyyidina Muhammed.
Hele ki erkek evlatlarınızın yanında onlara ömürlerince unutamayacakları travmalar yaşatmayın sevgili babalar...!
Bir kaç hafta önce TV de seyrettim.Yol verme tartışması kavgaya dönüştü. 2 erkek evladının yanında genç bir babayı 3 kişi çok ciddi dövdüler.
Çok üzücü bir manzaraydı. Ama olan o iki erkek evlada oldu. Çok kahredici travma çivi gibi işlendi belleklerine.
O çocuklar büyüdükçe zaman zaman babam niye dayak yedi, güçlü olamadı diye babalarına içten içten kızacaklar, zaman zamanda babalarını darp eden o boy postaki erkekleri gördükçe onlara kin ve şiddet nazarları ile bakacaklar. İntikam alma hırsı benliklerini sarıp kavuracak.
Yani bu olay onların uzun yıllar kâbusları olacak.
Bu tatsız olayı seyrederken buna çok benzer bir olayı bende 2 oğlumla bir birlikte iken, galiba 25 yıl önce yaşadım.
Çocuklar, 8-10 lu yaşlardaydılar.
Bizim olayın detayını anlatmadan özetle vurgulayıp, asıl vermek isteyeceğim mesaj bölümüne geçeyim.
Bizde araçla bir köprü altından geçerken yol verme yüzünden yaşadık bu tatsız olayı.
Ben köprünün neredeyse 4/3 lük mesafesini bitirmiş köprüden çıkmak üzereyken karşı yönden köprüye daha yeni girmiş bir araca geldiğim yola tekrar geri geri çıkarak yol vermek zorunda bırakılmıştım.
Işıklı ortama çıktıktan sonra karşılıklı zıdlaşmalar başladı. Onlar tahminen 25 yaşlarında 5 gençtiler.
İş uzayacakken içlerinden yanıma kadar gelen birisi; bak yanında çocukların var der demez döndüm çocuklarıma baktım ki cidden çok korkmuş, çok tedirgin olmuşlardı.
Hemen sesimi alçaltıp geri adım attım. Karşımdakinin tehditlerine suskun kalmaya başladım derken diğer araçlardan inip yanımıza gelenlerde araya girerek olayı sonlandırmış olduk.
Ne demek istediğim anlaşıldı sanırım.
Bak çocukların yanında diyip bana bunu düşündüren o genç; aslında çok ama çok büyük bir iyilik yapmış oldu. O hiddeti az biraz daha sürdürseydik kavga şiddete dönüşecekti ve beni o 5 genç evire çevire çok kötü döveceklerdi.
Bu kesin olacaktı.
Gerçi benim pısırıklaşıp, korkak davranmış olmamdan ötürü; benim küçük delikanlılarımın onurlarını kırıp, babalarını kendilerinin nezdinde korkak baba kategorisine soktu ama...! Olsun...!
Bunu iyi ki göze alıp öyle yapmışım.
(bilmiyorum ki acaba bende var olan sevmediğim bir huyumdur nedir..? Haşa büyük iddiam olmasın ama; öldürüleceğimi bilsem, doğru bildiğimi, hakkımı gücümün son noktasına kadar savunur, savaşırım. Bundan dolayı hayatımda çok olaylar yaşamışımdır.)
Ama ondan daha muhkem bildiğim ve her aklıma geldikçe Rabbime hamd ettiğim o tansiyonu düşürecek geri adım atışımdaki nefsime hakim olma duygumu iradi olarak gerçekleştirmiş olmamdır.
Eğer ben geri adım atmayıp devam ettirseydim bu tartışmayı, evlatlarımın zihinlerine hayatları süresince unutamayacakları daha çok kötü bir manzarayı, travmayı işletmiş olacaktım.
Düşünsenize...! Gözlerinin önlerinde başı gözü kırılmış bir baba...!
Rabbimin bir ikramı oldu benim böyle bir travmayı çocuklarıma yaşatmamam.
Yoksa benim mel'un ve kafir nefsimin elinde evrilip çevrilmeye devam etseydim kim bilir ne rüsvaylıklar yaşatacaktım o masum yavrulara.
Demem o ki çok dikkat etmeli genç babalar.
Aman gardaşlarım, beladan uzak durun..!
Rabbimin Tevfik ve İnayeti üzerinize ve üzerlerimize olsun inşallah.
Selat ve Selam Rasul-u Zişan Efendimize.
Allahahümme salli ala seyyidina Muhammedin ve ala ali seyyidina Muhammed.
Yorumlar
Yorum Gönder