Bir Tutam Sevgi

BİR TUTAM SEVGİ BİLE KALMAMIŞ BAZI TAŞLAŞMIŞ YÜREKLERDE.

Dün kızımı aynı okulda vazife yaptığı bir öğretmen arkadaşı ziyarete gelmişti. Çok naif, hanım hanımcık bir anne. İki çocuğu var en küçüğü 2 yaşlarında. Kendisi İzmirli, bayram için ailesinin yanına gitmişler. Abisinin hanımı olan yengesi çok cahil ve kıskanç bir ahlakta ki kurban kestikleri halde bu 2 yaşındaki çocuğu için anne mutfağa gidip, yenge çocuk çok acıktı karnını doyurabilirmiyim demiş. Yengeside bir tabağa sadece pilav koyup vermiş. Aynı günün sabahında da kurbandan çokça kavurma yapılmış o evde. Ve o yenge bir tek parça da olsa ne o küçücük yavruya nede kendilerine o kurban kavurmasından ikram etmemişler.
O hanım kardeşimiz, kızıma ; bu gün bayramın 3.günü biz ilk defa sizde kurban eti yiyiyoruz demiş.

Bu sabah kahvaltıda bunu bana anlattı kızım. Keşke duymasaydım dedim. Keşke böyle bir şey yaşanmamış olsaydı dedim. Keşke gelin o mutfakta taşa, kayaya dönüşseydi dedim. Pilav tabağının yanına üç-beş parça kavurma koyamayan eli kavrulsaydı dedim. Bu nasıl bir görümce nefreti ki o minnacık yavruya bile aksettirmiş o pis kinini.
Oyyy.. Allahım..!! Bu nasıl bir kin, kıskançlık? yenge/görümce zıdlığı, bu nasıl bir zulüm.

İki ayak üstünde gezen mahluklar olmuş bir kısmımız, diğer kalanlarımız da mı öyle oluruz acaba?

O iki yaşındaki melek yüzlü yavruyu dün bende görmüş az biraz sevmiştim. Bu olaydan haberim olsaydı acaba o yavrunun yine sevgiyle eğilip yanağından öpebilirmiydim ki. Buna hakkım olurmuydu ki.
Ya deseydi ki lisani hali ile, çek dede o kirli elini benden. Ne hakla sececeksin beni. Sizler değilmisiniz iki ayaklı mahlukatlar.
Hepinizden hakkımızı alacağız cümle masum biz yavrucaklar. Bekleyin az kaldı kıvrım kıvrım kıvrılacağınız günleriniz.

Vayy.. Anacığım.. Utanmaya bile yüzümüz kalmadı.
O yavrucağız kurban bayramının 3.günde anca et yiyebilirken benim bu hain, zalim, kafir nefsim tıkındı da tıkındı.

Bir tutam sevgiyi bile kendine çok gören yengeler, ablalar ve bizler ve hepimiz şurada ne kaldi ki...!!
Belki bu gün belkide yarın.
Ama mutlaka ve kesin defterler dürülecek.