TAM 47 YIL ÖNCE BİZİ EĞİTEN ÖĞRETMENİMİZLE GÖRÜŞTÜK

 NİHAYET DELİ OLDUM 

Hiç kimseye yaranamadım, kimseye yar olamadım, 

Döndüm sırtımı dünyaya, aradım da huzuru bulamadım.

Doldu taştı aklımla beynim, be hey kalleşler, adaletsizler!

Ağladım, yalvardım, eşe dosta bile sesimi duyaramadım.

Boşa yorulmuşum, beyhude koşmuşum, şimdi anladım, 

Dünyaya da, içindekilerine de küstüm, bir başıma kaldım. 

Huzurumu çaldı dün gece yarısı densiz bir hırsız, 

Nedir bu cahil insanların hali, sanki hepsi kusursuz.

Keşke düşünmek yasak olsa, deli olmamak elde değil, 

Eskinin adı zaten eski, yenin de nesebi belli değil.

Sahte gülüş, yalancı dost lazım, gir zalimle kol kola,

İster cinlen, ister pirelen, girmelisin sende bu hain yola,

Dediler ki nedir bu halin? Küstürmüşsün Ahmedi Mehmedi,

Dünya ya küsmüşüm, çokmu küstürmüşsem Ahmedi Mehmedi.

Derdim derdimi dertlendirir, derdime bulamadı çare dertlerim,

Kalbim içimdeki çiban, yer bitirir de bitmez olur dertlerim.

Bana delimisin dediler! Çok ama çok geç kaldılar yeni dediler,

Dünya bana dar gelir, bağ bahçe tarla fareleri beynimi yediler.

Kim kime, dum duma! Birileri bal ile yağ yer, kimileri zukkuma,

Pul ile satılır oldu şanlı tarihimin evlatları, attılar uçuruma,

Lime lime doğrasam, çiviler çaksam acımam, gitmez zoruma,

Cihan şahit zaten, bu zalim, hain, mel'un, dönek pis köçeklere,

İğreniyorum, tiksiniyorum, yal bile vermeyin bu alçak köpeklere,

Değişmem bu pislik ve itleri anırması bile güzel şanlı eşşeklere.