YAĞIZ ATLARA BİNEN SULTANLARIMIZ VARDI

 YAĞIZ ATLARA BİNEN SULTANLARIMIZ VARDI

Peh o ne şahlanış, o ne görkemdi öyle! yeleleri rüzgarda savrulurken seyredenin yüreğini aynı kendi gibi şahlandırırdı. Yağız atlarda sırtında taşıyacağı efendilerini seçerdi hakikatinde. Layık bulmadığını adeta atardı sırtından. On'u kendine hakaret sayardı.

Benim dostum sen değilsin dercesine. Ben yağız bir at'ım; sen ise efendi görünümlü ....... der gibi yuvarlardı ayaklarının altına. Senin hak ettiğin makam işte burası dercesine. 

At bu nihayetinde ne olacak demeyesen ha...! 

"Güzel insanlar yağız atlara binerdi, birde sultanlar" 

Yağız atlar! Pe heyy..! küheylandı onların bir başka şerefli adları.

Dor at, kır at, mor at...: Atalarıydı cümlesi, cümlesinin. Peygamberler şereflendirdi sırtlarını. Ondan belli çok şerefli oldu at'ların sırtları. Şereflendi AD'ları.

Mercedesleriyle övünen sırtlanlar, hanginizin sırtına bindi "Yağız atlara binen sultanlar?"

Düz bakarsan sadece atlardan bir at görürsün. Ya birde gönül pencerenden bakarsan neleeerr neler geçerde... geçer can evinin penceresinden.

Dedim ya..."Yağız atlara binerdi sultanlar"

Toprak kokan insan ara bul kendine. Yoksa mutsuz olursun. Taşlaşır demir olursun.  Gadre uğratan gaddar olursun. Leş olursun, kalleş olursun...!!!

Toprak kokmalı dostun ve dahi düşmanın.

Hani Karacaoğlun buyurmuş ya "delikli demir çıktı, mertlik bozuldu" Hem vallah ne doğru demiş hem billah. At sırtından attığından beri bizdeki sultan görünümlü tiranlarda yüzüldü, büzüldü, bozuldu. İçi çürüdü, yüreğindeki yağı süzüldü de süzüldü...

Çiğeri dahi koktu. Ciğersizin ciğerine kedi bile dönüp bakmaz oldu. 

At..! ciğerleri kokanı sırtından attığından beri....!!!

Ahh Topraktan korkan insanlar ahh.....

Toprak kokan insanlardan da korkar oldu, at sırtından attığından beri....!!!

Ne olacak işte adı AT nihayet demeyesen ey gafil...!

Yağız atlara binen peygamberleri, sultanları vardı. 

Şerefleri, şanları arttı da arttı. 

Küheylanlıkları ondandı.

Mercedeslere binenlere hele bir bak ki baş yarmayanı mı kaldı...?

At, atıyorsa sırtından sultan görünümlü sırtlanları...!

İnan hissetmiştir ta başından firavun tipli hakanları.

Dostum, dön toprağına; kov rüyandan demir yığını arabaları, birde yalancı halayıkları.

"Güzel insanlar yağız atlara binerdi, birde sultanlar"